OCHRONA LASÓW Z DRONA

Wykorzystanie dronów w lasach staje się standardem. Monitorowanie stanu zdrowia roślin  zalicza się do podstawowych zadań leśników. Służby zajmujące się ochroną lasów w Europie notują coraz większe sukcesy w walce z szkodnikami. W Polsce na tapecie mamy 2 główne tematy:

- kornik ostrozębny

- jemioła rozpierzchła  

Siły drona są nieocenione w przeciwdziałaniu rozprzestrzeniania się kornika ostrozębnego. Owad ten często zasiedla drzewa osłabione w wyniku różnych zjawisk (susza, pożar, zanieczyszczenia przemysłowe, itp.). Szkodnik atakuje głównie górne partie drzew z cienką korą i grubsze gałęzie. Jego działalność prowadzi do szybkiego zamierania drzew. Jest jednym z najgroźniejszych szkodników atakujących osłabione sosny.

W celu skutecznego ograniczenia kornika ostrozębnego istotne jest, aby wszyscy właściciele lasów (w tym lasów prywatnych i innych własności oraz Lasy Państwowe)  solidarnie zwalczali w swoich drzewostanach tego groźnego szkodnika. Zgodnie z Ustawą o lasach właściciele lasów są zobowiązani do ochrony lasu, w tym zapobiegania, wykrywania i zwalczania nadmiernie pojawiających i rozprzestrzeniających się organizmów szkodliwych.  

Najskuteczniejszą metodą zwalczania kornika ostrozębnego jest systematyczne usuwanie zaatakowanych sosen (wycięcie i wywóz z lasu) oraz utylizacja wierzchołków i gałęzi z tych drzew. Niezmiernie ważna jest szybka reakcja. Zaniechanie tych działań może prowadzić do zamierania całych drzewostanów, co w konsekwencji naraża na straty właścicieli lasów.  

Jak najlepiej wyodrębnić obszar występowania kornika? Własnie za pomocą drona.  Przykład z nadleśnictwa z którym współpracujemy.  

Działania te pozwoliły zachować 30% drzewostanu które było skazane na wycinkę. Detekcja szkodnika na dużym obszarze za pomocą drona jest znacznie łatwiejsza w porównaniu do metod tradycyjnych.      

Jemioła pospolita rozpierzchła ze względu na wzrost zasięgu występowania oraz większą liczbę porażonych drzewostanów sosnowych stanowi coraz poważniejszy problem w gospodarce leśnej. Sosna jest dla niej źródłem wody, soli mineralnych oraz węglowodanów. Ma zdolność do fotosyntezy  i jest uznawana za półpasożyta. Konsekwencją występowania jemioły jest osłabianie żywiciela, u którego obserwuje się mniejsze przyrosty słojów rocznych, mniejszy aparat asymilacyjny czy gorsze obradzanie nasion. Największy negatywny wpływ na drzewa ma podczas suszy. Osłabienie fizjologiczne sosny powoduje większą podatność drzew na szkodniki owadzie oraz pasożytnicze grzyby, które mogą doprowadzić do zamierania drzew. Jednym z takich owadów może być masowo występujący czerwiec żerujący pod tafelkami kory oraz szczególnie niebezpieczny patogen grzybowy Sphaeropsis sapinea.  

Widok z lotu ptaka pozwala bardzo dokładnie wychwycić miejsca występowania jemioły.